Szkoła może być nie tylko miejscem nauki, ale także ciekawej zabawy, i to w godzinach wieczornych. Doświadczyli tego uczniowie klasy piątej, którzy wzięli udział w zabawie pod nazwą „Noc piratów” przygotowanej przez nauczycieli bibliotekarzy przy współpracy z Gminną Biblioteką Publiczną w Długołęce i Biblioteką Narodową.

Dwie pirackie bandy – jedna złożona z chłopców, druga z dziewcząt – musiały udowodnić, że zasługują na szlachetne miano wilków morskich. Zaczęło się niewinnie, od wykazania się znajomością terminologii marynarsko – pirackiej. Okazało się, że klasa piąta rozumie takie wyrazy, jak kambuz, kajuta, abordaż, reja czy grotżagiel.

Później wspólnie zwiedzali tajemniczy i fascynujący świat piratów. Poznali najsłynniejszych z nich, byli świadkami prawdziwej bitwy morskiej, uczyli się pirackich symboli, a także przymierzali (przynajmniej w wyobraźni) pirackie stroje. A wszystko to za pośrednictwem prezentacji multimedialnej.

Wreszcie znaleźli – przez czysty przypadek – dwie wiadomości ukryte w butelkach (taki marynarski SMS). I wtedy się zaczęło… Okazało się, że jest to początek drogi, która – jakkolwiek trudna i wyboista – powinna doprowadzić prosto do ukrytego skarbu.

Obie bandy ruszyły więc na poszukiwania. Przy mdłym świetle latarek przemierzały czeluście szkoły, aby odkrywać stare klucze, napotykać antyczne artefakty, dokonywać skomplikowanych obliczeń matematycznych, określać kierunki żeglugi na podstawie Róży Wiatrów. I wreszcie – jest! Prawdziwy skarb! Cały worek rozmaitych słodyczy!

Pozostała już tylko jedna czynność. Trzeba było sprawiedliwie podzielić zdobyte z takim trudem wspaniałości. Nasi piraci i z tym zadaniem poradzili sobie wyśmienicie.

 Na zakończenie zasiedli wspólnie w kapitańskiej mesie, aby delektować się słodkościami i przeglądać wspaniałą, starą i bardzo tajemniczą księgę poświęconą przygodom i dokonaniom kapitana Williama Kidda, jednego z najstraszliwszych piratów, jacy pływali po morzach i oceanach. A potem… No cóż, przyjechali rodzice i zabrali  dzielnych morskich rozbójników do domu. Żaden z nich nie jadł chyba tego dnia kolacji…