Tradycja jasełek bożonarodzeniowych sięga czasów bardzo odległych. Przedstawienia ilustrujące narodzenie Pana Jezusa znane były już w średniowieczu. Z biegiem lat zmieniały się i zyskiwały wciąż na aktualności. Tajemnicze wydarzenie sprzed dwóch tysiącleci fascynuje niezmiennie do dzisiaj. Każde pokolenie widzi je jednak inaczej, chociaż każde jednakowo… prawdziwie.

Istotą Narodzenia Pańskiego jest bowiem miłość. Nie tylko ta małżeńska, macierzyńska czy ojcowska, ale także – a może przede wszystkim – miłość do drugiego człowieka. Zostawiamy przecież wolne miejsce przy stole wigilijnym, dzielimy się opłatkiem, dbamy, by podczas świąt nikt nie czuł się samotny i opuszczony. Takie właśnie przesłanie niosły jasełka, które miały miejsce w naszej szkole. Przygotowały je klasy: druga szkoły podstawowej i pierwsza gimnazjum. Każda z klas zrobiła to inaczej.

Przedstawienie klasy drugiej, przeznaczone dla uczniów najmłodszych, skupiało się na opowiedzeniu historii Maryi, Józefa i Dzieciątka. Spotkaliśmy się więc nie tylko ze Świętą Rodziną, ale także z pasterzami, aniołami, orszakiem trzech królów. Widzieliśmy także różne postawy wobec narodzenia Jezusa – od niedowierzania po zachwyt. Byliśmy świadkami rozmaitych zachowań ludzi o różnej pozycji społecznej. Widzieliśmy bogaczy i ludzi ubogich, zadufanych w sobie i pokornych, wykształconych i prostaczków. Wszyscy jednak stawali zadziwieni wobec niezwykłej Tajemnicy, jaka rozegrała się w betlejemskiej stajence.

Siłą spektaklu, przygotowanego pod kierunkiem pani Joanny Rajter i pani Agnieszki Sołtys – była bogata scenografia, dbałość o rekwizyty, a także piękne stroje. Mali aktorzy także spisali się znakomicie. Publiczność nagrodziła występ gromkimi brawami.

Inny charakter miały jasełka przygotowane przez klasę pierwszą gimnazjum pod kierunkiem pani Małgorzaty Wańczyk i pana Marcina Woźniaka. Tym razem Maryja i Józef znaleźli się we współczesnym świecie, ale tak jak dwa tysiące lat temu spotkali się z obojętnością, znieczulicą, wręcz wrogością. I tak samo jak wtedy przygarnęli ich najubożsi – bezdomni szukający schronienia na dworcu. To oni podzielili się z małżonkami kromką chleba, miejscem do spania, a przede wszystkim radością z narodzenia Dziecięcia. Moc betlejemskiej nocy jest jednak wielka. To ona sprawia, że nawet w zatwardziałych sercach budzi się miłość i współczucie.

Całość przedstawienia ilustrowały kolędy, do śpiewania których przyłączyła się także publiczność. Na wzmiankę zasługują też piękne nastrojowe fotografie, które mogliśmy oglądać na ekranie. Uczniowie klasy pierwszej wykazali się sporymi zdolnościami aktorskimi, ale przede wszystkim spontanicznością i żywiołowością. Na zakończenie porwali wszystkich zebranych do wspólnej zabawy. Bo przecież Boże Narodzenie to święto radosne.

Dobrze, że chociaż raz w roku jest taki czas, gdy możemy odsunąć na bok codzienne troski, zapomnieć o wzajemnych animozjach i nabrać sił na kolejny, z pewnością niełatwy rok. Niech w trudnych chwilach patronuje nam światło Gwiazdy Betlejemskiej zwiastujące wszystkim ludziom dobrej woli  miłość i pokój.